Sucha Beskidzka
Pierwsza osada została lokowana na prawie niemieckim w 1405 roku, u ujścia do Skawy rzeki Suchej. Zgodę na założenie na tym terenie wsi wydał książę oświęcimski Jan III. Początkowo wieś była w posiadaniu rodu Suskich, później Castiglione, a potem znalazł się w posiadaniu Kaspra Susukiego. W kolejnych latach należała m.in. do Komorowskich, Wielopolskich, Branickich i Tarnowskich. W XIX wieku wieś nawiedziły powodzie, głód i cholera. Później zasłynęła dzięki stacji kolejowej otwartej w 1884 roku. We wsi podczas II wojny istniało getto. Sucha prawa miejskie otrzymała w 1889 roku, a dopiero w 1964 roku przyjęła nazwę Sucha Beskidzka.
